Wat is geloven? Wie is God?

Wat is geloven?

Wat is geloven? Dat vind ik persoonlijk een hele moeilijke vraag. Vandaag de dag is geloven immers niet zo vanzelfsprekend meer. Bovendien ben ik nog opzoek naar 'mijn geloof'. Ik twijfel aan allerlei mogelijkheden en er is niet echt een bepaalde geloofsgemeenschap waar mijn visie mee overeenstemt. Bovendien moet mijn visie hierop ook nog verder ontwikkelen. Ik zit volgens mij nu in een levensfase waarin ik allerlei zaken in twijfel stel en hier kritisch tegenover sta. Ik ben er dan ook van overtuigd dat mijn visie pas goed ontwikkeld zal zijn wanneer ik veel meer levenservaring heb opgedaan. Toch ga ik proberen om mijn voorlopige visie op geloven te omschrijven.

Voor mij is 'geloven' je verbonden voelen met een groter geheel. Het is opzoek gaan naar hoe jij het leven ziet. Geloven is voor mij iets heel persoonlijks en uniek. Het maakt je tot de persoon die je bent. Geloven is volgens mij ook vertrouwen hebben in iets en hier steun uit putten wanneer je het nodig hebt. Het is dus een beetje als een huis. Het kan je misschien niet tegen alles beschermen, maar het geeft je een veilig gevoel en het is iets van jou alleen.

Wat is geloven voor jou eigenlijk? Laat gerust een reactie achter.

Wie is God?

'God' heeft volgens mij voor iedereen een andere betekenis. Net zoals over 'geloven' ben ik er voor mijzelf ook nog niet helemaal uit wat 'God' precies voor mij is. Het beeld dat ik heb, is dus nog zeer vaag, maar ik zal mijn best doen om het uit te leggen.

God is voor mij iemand die over ons waakt. Hij is iemand waar we bij terecht kunnen als we het moeilijk hebben, maar ook om hem te bedanken. Hij is dus eigenlijk een soort 'vriend'. Toch denk ik niet dat hij het kwade op de wereld kan laten verdwijnen of grote wensen kan vervullen. Ik denk dat hij gewoon toekijkt hoe wij leven. Ons leven wordt volgens mij namelijk voor een groot deel bepaald door het lot. Het lot bepaalt volgens mij bepaalde gebeurtenissen in je leven en wanneer je sterft. Ik geloof dus niet dat God dat voor ons bepaalt. Ik kan mij namelijk niet voorstellen dat hij zomaar al die onschuldige levens zou nemen. God is voor mij dus iemand goed.

Ik ben wel eens benieuwd wie God precies voor jou is! Reacties zijn dus altijd welkom.

De natuur in de wereldreligies

De natuur is heel belangrijk voor de mens. We hangen er immers grotendeels vanaf. De natuur is dan natuurlijk ook een belangrijk onderwerp in de verschillende religies. Toch zijn de redenen hiervoor afhankelijk van religie tot religie. Ik heb dan ook eens opgezocht hoe het nu zit met 'de natuur' in het christendom, het hindoeïsme, het boeddhisme, de islam en het jodendom.

Natuur & het christendom

De natuur is in het christendom zeer belangrijk. Het is immers het bewijs van het bestaan van God. De natuur is namelijk zoiets moois dat er een schepper aan te pas moet gekomen zijn. Ze geloven dus niet in de oerknal. Volgens de Bijbel heeft de mens de aarde in bruikleen gekregen van God en moeten de mens er goed voor zorgen. Er komen immers nog mensen na hen. Bovendien heeft de mens ook de taak gekregen om voor de dieren -en de natuur in het algemeen- te zorgen. Volgens het christendom is de mens dus verantwoordelijk voor de natuur.

Link: Natuur & het christendom

Natuur & het hindoeïsme

Hindoes geloven in het goddelijke in alle levende wezens. Daarom hebben ze dan ook een groot respect voor de natuur. Bovendien geloven sommige hindoes zelfs dat de natuur een ziel kan hebben. Bij gevolg geloven hindoes dan ook dat je andere wezens geen pijn mag doen. Zelfs niet om zelf aan voedsel te komen. Hindoes eten dan ook geen vlees. Wist je dat koeien zelfs heilige dieren zijn voor hindoes?

Vervolgens is het volgens het hindoeïsme de plicht van de mens om altijd bezig te zijn met het verrichten van goede daden. Hindoes mogen bovendien ook geen geweld gebruiken. Dat wordt namelijk bepaald door de Ahinsaleer; de leer van de geweldloosheid. Deze twee elementen van het hindoeïsme zijn natuurlijk voordelig voor de natuur. De goede daden en de geweldloosheid slaan hier immers ook op. Je kan dus besluiten dat de mens veel respect moet hebben voor de natuur volgens het hindoeïsme.

Link: Natuur & het hindoeïsme

Natuur & het boeddhisme

Boeddhisten zien de aarde als een levend wezen. Wanneer de mensen goed samenwerken, is de aarde gezond. Wanneer ze dat echter niet doen, is de aarde ziek. Nu zijn er volgens de boeddhisten dan ook genoeg redenen om te zeggen dat de aarde op dit moment ziek is.

Boeddhisten zien zichzelf als onderdeel van de natuur. Mensen zijn slechts een draadje in het web van het leven, net zoals de dieren en de planten. Het is dus belangrijk dat de mens er zorg voor draagt, want dat web bepaalt immers hun leven.

Boeddhisten vinden het belangrijk dat de mens beseft dat de aarde geen eigendom van hem is. We zijn er namelijk slechts op bezoek. Net zoals de andere levende wezens. Het wordt de boeddhisten dan ook aangeraden om respectvol en voor- zichtig met de natuur om te gaan.

Link: Natuur & het boeddhisme

Natuur & de islam

Er zijn talloze hoofdstukken in de Koran die getuigen van het belang van andere levende wezens. Alle planten en bomen zingen de eer van Allah, dus een goede moslim gedraagt zich verantwoordelijk naar zijn omgeving.Wie er voor zorgt dar medewezens sterven, moet immers verantwoording afleggen in het hiernamaals.

Link: Natuur & de islam

Natuur & het jodendom

Volgens de joden heeft Jahweh (de god van de joden) de natuur aan de mens gegeven. Hij heeft ze voor hen gemaakt, dus moeten ze er goed zorg voor dragen. Er zal immers niemand na hen zijn om de wereld te maken als ze dit niet doen.

Ze mogen wel dingen uit de natuur gebruiken (Bijv. om huizen te bouwen), maar wie de natuur kapot maakt, maakt God kapot. Om zichzelf hieraan te herinneren vieren ze ieder jaar dan ook The winter celebration. Dat is het joodse Nieuwjaar voor bomen.

De natuur is echter niet alleen iets positiefs bij de joden. God kan volgens hen namelijk ook de natuur gebruiken om hen te straffen. Denk maar aan de 10 plagen. Toen de joden in slavernij waren bij de Egyptenaren, zond God 10 plagen op de Egyptenaren af.

Link: Natuur & het jodendom

Ecologische voetafdruk

Mijn ecologische voetafdruk bedraagt 3.0 hectare. Dat is gelijk aan 30 000 vierkante meter. Mijn ecologische voetafdruk ligt dus lager dan het gemiddelde en daar ben ik best wel trots op. De gemiddelde voetafdruk van een Belg bedraagt namelijk 8 hectare of 80 000 vierkante meter. Als je weet dat de duurzame voetafdruk slechts 1,8 hectare bedraagt, is dat toch even slikken. De Belgen moeten dus dringend iets doen aan hun ecologische voetafdruk. Ik ben alvast van plan om mijn ecologische voetafdruk te verkleinen. Jij hopelijk ook?

Enkele tips:

- Als je een sticker kleeft op je brievenbus, zodat je geen reclame 

   krijgt, win je 120 vierkante meter.

- Als je twee keer per week vlees vervangt door een vegetarisch alternatief, win je 1600 vierkante 

   meter.

- Als je carpoolt naar je werk (36 km/dag), win je 8000 vierkante meter.

Dat zijn enkele voorbeelden van kleine dingen die je kan doen, maar waarmee je je ecologische voetafdruk toch veel verkleint.

Als je zelf ook eens je ecologische voetafdruk wil berekenen, kan je dat doen via deze link: http://wwf-footprint.be/nl/

Video: The greed song

'The greed song' is een heel aanstekelijk liedje op een melodie dat je vast en zeker kent. Ondanks het feit dat het zeer aanstekelijk is, opent het echter wel je ogen. Het onderwerp van het liedje is echter niet zo "vrolijk".

Het liedje gaat over de huidige consumptiemaatschappij. Mensen willen tegenwoordig dat alles beter en sneller gaat. We hebben een "Ik wil zoveel mogelijk en liefst zo snel mogelijk" mentaliteit. Dit wordt natuurlijk voor een deel in de hand gewerkt door de reclame. De reclame zorgt er namelijk voor dat we in contact komen met al het nieuws dat op de markt is. Bovendien maken ze vaak nog eens expliciet duidelijk dat het "nog veel beter" is of dat het "het beste product van het jaar" is. Hierdoor worden veel mensen in verleiding gebracht om de nieuwe dingen aan te kopen. Ze beginnen dan namelijk te denken over wat er zou kunnen mis zijn met wat datgene dat ze nu hebben, terwijl het vaak nog perfect werkt. Kijk bijvoorbeeld maar naar de gsm / smartphone. Mensen kopen een nieuwe smartphone. Ze zijn hier tevreden van, maar dan zien ze bijvoorbeeld een vriend met een nog betere smartphone. Stiekem zouden ze die dan ook willen, maar ze hebben natuurlijk hun "oude" smartphone nog. Na een tijdje beginnen ze echter te letten op de functies die zogezegd niet meer zo goed zouden functioneren. Deze "nadelen" gebruiken ze dan vaak als excuus om een nieuwe smartphone te kopen, terwijl hun "oude" nog goed werkt.

Dat vind ik heel erg jammer, want het is heel slecht voor het milieu. Fabrieken blijven maar produceren en tegelijkertijd wordt de afvalberg veel groter door al het materiaal dat nog werkt. Bij gsm's is dit bijvoorbeeld heel erg nadelig. Gsm's zijn namelijk heel erg moeilijk uit elkaar te halen door de bouw van het toestel en door de giftige stoffen die hierbij kunnen vrijkomen. Dat wil zeggen dat ze niet gerecycleerd kunnen worden en dus het milieu alleen maar verder vervuilen. Dat is natuurlijk niet alleen zo bij de gsm's, maar ook bij vele andere zaken.

Er wordt zoveel actie gevoerd voor 'recycleren' en 'een beter milieu' en dat is allemaal zeer goed bedoeld, maar dat haalt weinig uit zolang de afvalberg steeds groter blijft worden. Zo vormen we onze ooit zo prachtige planeet eigenlijk om tot één grote afvalberg. En zeg nu eens eerlijk; wie wil er daar nu op leven? Ik alvast niet. Hopelijk zijn jouw ogen geopend - net zoals de mijne- en zal jij ook iets doen aan je koopgedrag.

Het liedje: 'The greed song'

Video: 'Kalfke Willy'

Herinner jij je ook nog het programma 'Basta'? Misschien weet je dan nog dat er in 2011 veel te doen was rond 'kalfke Willy'. De programmamakers hadden namelijk een aflevering gemaakt rond 'kalfke Willy' en kalfke 'Barabas'. In deze video laten ze de mensen geloven dat 'kalfke Willy' geslacht is en dat zij hem zojuist hebben opgegeten. Wanneer de mensen dat te horen krijgen, zijn er mensen die geschokt en wat emotioneel reageren. Ze beseffen namelijk wat ze zojuist gedaan hebben en voelen zich schuldig. Ik vond deze aflevering heel erg geslaagd. De programmamakers toonden namelijk op deze manier aan wat we eigenlijk doen. Veel mensen eten eigenlijk veel meer vlees dan echt nodig is en hiervoor worden talloze dieren geslacht. Het probleem is dat we dat echter niet beseffen. Het ligt immers al kant en klaar in de supermarkt of bij de slager, dus moeten we niet stilstaan bij het proces dat hieraan voorafgegaan is. Persoonlijk vind ik dat er eigenlijk veel te veel vlees gegeten wordt en bovendien wordt een grote hoeveelheid hiervan eigenlijk gewoon weggegooid. Denk bijvoorbeeld maar aan de vele restaurants die vaak een enorme hoeveelheid voedsel overhouden of de winkels die veel producten moeten weggooien, omdat ze de houdbaarheidsdatum bereikt hebben. Als iedere persoon zou beginnen met bijvoorbeeld eens 1 dag geen vlees te eten, zou dit heel wat schelen in de vleesproductie.

De programmamakers van Basta hebben alvast hun statement gemaakt en ik sluit mij hier volledig bij aan. Hopelijk volgen er meer mensen na het zien van deze video.

Video: 'Kalfke Willy' - Basta

Oscar et la dame Rose: De verwerkingsopdracht

Zoals je in mijn vorige bericht kon lezen, heb ik dus de film 'Oscar et la dame Rose gezien'.

We hebben hieromtrent de opdracht gekregen om de film te verwerken aan de hand van een aantal vragen. Vandaar dus dit bericht.

Eigen mening over de film in drie kernwoorden:

triest, aangrijpend, mooi

Is wat in de film aan bod komt (onderlinge relaties, gevoelens, ideeën) herkenbaar voor jou?

Herkenbaar:

• Onderlinge relaties: Ik had een beetje een relatie met mijn overgrootmoeder, zoals de relatie van Oscar en Madame Rose. Toen ik klein was, zag ik er net zoals Madame Rose ertegenop om mijn overgrootmoeder te bezoeken. Ze leefde namelijk in een rusthuis en dat is juist een van de weinige plaatsen waar ik niet zo graag kom. Dan word ik namelijk geconfronteerd met het feit dat mensen ooit sterven en hiervoor ook nog eens ferm achteruit kunnen gaan en dat vind ik niet leuk om te zien. Ik krijg dan namelijk heel veel medelijden met die mensen en voel me machteloos omdat ik er niets aan kan doen. Wanneer ik ouder werd, ontwikkelde ik een hechtere band met mijn overgrootmoeder en vond ik het, net zoals Madame Rose, niet meer erg om te gaan.

• Gevoelens: Machteloosheid, gefrustreerdheid, radeloosheid en angst voor de dood zijn gevoelens die herkenbaar zijn voor mij.

• Ideeën: Ik kan me vinden in een idee van Oscar. Op een bepaald moment vroeg hij zich namelijk af hoe God het kan laten gebeuren dat mensen ziek worden en dood gaan. Daar kan ik mij helemaal in vinden. Ik geloof namelijk wel dat er ‘iets’ is, maar wanneer ik mijzelf de vraag stel of er effectief een ‘God’ is, stuit ik op dezelfde vraag als Oscar. Ik snap namelijk ook niet hoe hij dat zou kunnen laten gebeuren, als hij er echt zou zijn.

Niet-herkenbaar:

• Oscar is niet bang voor de dood. Hij beseft dat zijn tijd gekomen is en heeft dat geaccepteerd. Het frustreert hem zelfs wanneer mensen doen alsof er niets aan de hand is. Dat idee en gevoel is voor mij niet herkenbaar. Ik ben namelijk wel bang voor de dood. Het is iets onbekends waarover helemaal niemand iets weet en dat vind ik niet leuk. Ik heb namelijk liever dat ik weet wat er gaat gebeuren zodat ik mij erop kan voorbereiden.

•  De relatie die Oscar eerst had met zijn ouders. Ik zou namelijk nooit boos zijn op mijn ouders wanneer ze iets voor mij verzwijgen om mij van het verdriet en lijden te besparen. Ik zou hen dankbaar zijn omdat ze de momenten zo mooi mogelijk wilden maken.

3 scènes uit de film die me hebben aangesproken (positief of negatief)?

Beschrijving scène 1

Het moment voordat Peggy geopereerd wordt, is Oscar radeloos en gefrustreerd. Hierdoor nemen op dat moment zijn gevoelens de overhand. Zo komt Madame Rose opnieuw voor een deel te weten wat er in Oscar werkelijk omgaat. Uit frustratie roept hij namelijk dat hij niet snapt waarom “die goede God van haar” het zomaar kan laten gebeuren dat er mensen ziek worden en dat er mensen dood gaan.

Gevoelens die de overhand namen bij scène 1

Ik voelde heel veel begrip voor zijn vraag en had heel erg veel medelijden met hem. Hij is nog zo jong en moet nu al meer lasten dragen dan de meeste volwassenen.

Beschrijving scène 2

Oscar is gevlucht uit het ziekenhuis door zich te verstoppen in de bestelwagen van Rose. Rose besefte echter niet dat er iemand in haar bestelwagen zat en liet haar wagen gewoon buiten in de kou staan. Het is namelijk Kerstmis en dit ging ze vieren samen met haar kinderen en haar mama. Wanneer Oscar wakker wordt –hij was onderweg in slaap gevallen-, gaat hij door de sneeuw naar Rose haar huis. Wanneer de bel gaat en Rose ziet dat Oscar helemaal onderkoeld is, laat ze hem onmiddellijk innen. Vervolgens verzorgt ze hem alsof het haar eigen kind is en verwittigt ze zijn ouders en het ziekenhuis.

Gevoelens die de overhand namen bij scène 2

De gevoelens die deze scène bij mij de overhand namen, waren ontroering en blijheid. Ik was namelijk ontroerd door de manier waarop Rose de situatie aanpakte. Ondanks het feit dat haar kinderen haar plaagden met het feit dat ze eens om iemand gaf, verzorgde ze hem op de best mogelijke manier dat ze kon. Dat maakte mij heel blij omdat het toen nog eens bevestigd werd dat ze voor het eerst effectief om iemand gaf, zonder dat ze er iets voor verdiende of omdat het moest. De band die tussen haar en Oscar ontstaan is, maakte mij heel blij.

Beschrijving scène 3

Deze scène komt eigenlijk meerdere keren voor in de film. Het zijn de scènes waarin Rose de brieven van Oscar met een ballon naar God stuurt. Terwijl we dit tafereel zien, leest Oscar iedere keer voor wat er in de brief staat. Hij schrijft telkens over zijn gevoelens, gedachten en wensen in de hoop dat God hem misschien zal helpen.

Gevoelens die de overhand namen bij scène 3
De gevoelens die ik bij deze scène kreeg, vind ik moeilijk om te beschrijven. Ik kreeg gevoelens van liefde, hoop, blijheid; kortom ik was dus geëmotioneerd. Ik vond het heel mooi om te zien hoe de wensen van Oscar iedere keer uitkwamen en hoe het hem hielp in zijn proces. Ik vond het heel mooi om te zien hoe hij vaak dingen vroeg voor andere mensen in de plaats van voor zichzelf iets te vragen. Daaraan kon je zien hoe een mooie persoonlijkheid Oscar eigenlijk heeft. Anderzijds kreeg ik ook enorme gevoelens van verdriet, omdat de wereld binnenkort een jongen met zo’n mooie ziel zou verliezen. Dat zou eigenlijk niet mogen gebeuren.

Op welke manier hebben de drie scènes die je hierboven vermelde met je eigen levenservaring / levensvisie te maken?

Die drie scènes hebben eigenlijk voor een groot deel met mijn levensvisie te maken. Ik vind het namelijk heel belangrijk dat mensen geholpen worden wanneer ze het nodig hebben. Ik kan niet goed tegen pijn en lijden. In mijn ideale wereld zou er geen pijn en onrecht zijn, want ik neem dat altijd persoonlijk op. Alsof het mijn taak is om ervoor te zorgen dat die persoon opnieuw gelukkig wordt. Iedereen wil gelukkig zijn en ik dus ook en ik word juist gelukkig van anderen gelukkig te zien.

Wat wil de regisseur van de film ons duidelijk maken? Wat is volgens jou de boodschap die door de film wordt overgebracht?

De boodschap die de regisseur ons wil duidelijk maken is volgens mij ten eerste dat je er moet zijn voor elkaar. Het is belangrijk dat je mensen helpt wanneer je kan. Wanneer je iets doet voor een ander zonder dat je er iets voor terug verwacht, krijg je juist het mooiste cadeau dat je van iemand kan krijgen; liefde en dankbaarheid in de puurste vorm. Vervolgens wil hij ons volgens mij ook duidelijk maken dat je het onderwerp van het lijden niet altijd mag vermijden. Soms is het beter om er gewoon open over te praten. Dat kan een hele opluchting zijn voor de persoon die het lijden moet ondergaan. Ten slotte wil hij ons volgens mij meegeven dat je moet genieten van je leven, hoe kort het ook duurt. Je moet proberen te leven alsof iedere dag de beste dag van je leven is. Wanneer je dan eens een mindere dag hebt, moet je er gewoon aan denken dat er morgen een nieuwe dag komt en dat je sterker wordt van tegenslagen.

Wat zijn de gelijkenissen en de verschillen tussen jouw visie en die van de filmmaker op de behandelde thema’s (afhankelijk van de film die je koos kan dit zijn m.b.t. geloof, omgaan met de natuur, relaties, lijden)?

Gelijkenissen:

De visie van de filmmaker met betrekking tot het geloof komt ongeveer overeen met mijn visie. In de film wordt God voorgesteld als iemand die hoog  boven ons in de hemel leeft. Zelf geloof ik ook dat er iets is dat hoog boven ons leeft. Alleen weet ik niet zeker of ik het God zou noemen. Mijn visie toont ook gelijkenissen met de visie van Oscar in het begin van de film. Zoals ik al vermeld heb, snap ik namelijk niet zo goed hoe God al het ellende in de wereld zomaar kan laten gebeuren, als hij zou bestaan.

Verschillen:

Het verschil tussen mijn visie en die van de regisseur is dus dat de regisseur er zeker van is dat God bestaat. Ik ben echter (nog niet) helemaal overtuigd.

Op welke manier reageren de personages op het lijden waarmee ze geconfronteerd worden?

In de film zie je eigenlijk 3 verschillende manieren om om te gaan met lijden. De ouders van Oscar, Oscar en Madame Rose reageren namelijk alle vier op een andere manier.

De ouders van Oscar: Zij kunnen er niet zo goed mee om gaan. Wanneer ze niet bij Oscar zijn, merk je duidelijk hun grote verdriet, maar wanneer ze bij Oscar zijn kroppen ze dit verdriet op. Ze doen alsof er niets aan de hand is en ze willen zich sterk houden. Ze vertellen Oscar dan ook niet dat hij niet lang meer te leven heeft. Dat doen ze omdat ze hem niet ongelukkig willen zien. Ze willen hem dat leed niet aandoen. Ik begrijp deze reactie heel goed. Eigenlijk is dit niet echt een goede reactie, maar ik zou als ouder net hetzelfde doen. Geen enkele ouder ziet zijn kind namelijk graag ongelukkig.

Oscar: Hij reageert eigenlijk eerst een beetje zoals zijn ouders wanneer hij hoort dat hij niet lang meer te leven heeft. Hij is er erg door aangedaan -wat begrijpelijk is- en wil eerst niet meer praten. Hij wil dus niet praten over het lijden, net zoals zijn ouders. Wanneer hij Madame Rose ontmoet, komt daar echter verandering in. Tegen haar wil hij wel praten en zo gaat hij om met zijn lijden. Hij is er heel open over en heeft het eigenlijk geaccepteerd dat hij niet lang meer te leven heeft. Hij houdt zich dan ook sterk en durft het lijden als het ware in de ogen te kijken.

Madame Rose: Zij gaat eigenlijk op een goede manier om met het lijden. Ze is er heel erg open en rechtuit over. Ze windt er geen doekjes om, maar probeert Oscar wel de tijd van zijn leven te laten beleven. Ze wil zijn laatste dagen zo aangenaam mogelijk maken en geeft hem een doel zodat hij niet alleen maar bezig is met het feit dat hij zal sterven. Ze komt over als een heel sterke vrouw die niet bij de pakken blijft zitten. Zo vertelt ze Oscar dan ook dat iedereen lijdt en dat hij dus niet de enige is. Iedereen lijdt alleen op een andere manier. Naarmate het einde van de film nadert, zie je wel dat Madame Rose het wel degelijk moeilijk heeft met het feit dat Oscar er binnenkort niet meer zal zijn. Desondanks blijft ze zich sterk houden voor Oscar.

Verwerkingsopdracht: Schrijf een brief

Dag Astrid,

Hoe gaat het nog met jou? Lukken de studies een beetje?

Ik weet zeker van wel, want je bent altijd al een goede werker geweest.

Met mij is alles goed, zoals meestal eigenlijk. Mijn studies lukken tot nu toe.

Hopelijk word ik een goede juf.

De reden waarom ik je eigenlijk deze brief stuur is vanwege een film die we gezien hebben in de les.

Ja, net zoals in het middelbaar inderdaad. Het was zelfs een Franse film, nl. ‘Oscar et la dame Rose’.

“Oh nee, een Franse film” hoor ik je al denken, maar hij was echt de moeite waard.

Vandaar dat ik je wil aanraden om deze film eigenlijk ook eens te bekijken.

Ik had er zelf niet echt hoge verwachtingen van, maar ik was wel aangenaam verrast.

‘Oscar et la dame Rose’ vertelt het verhaal van een jongen die Oscar heet. Hij heeft echter kanker en verblijft daarom in een ziekenhuis. Daar volgt hij ook les, maar om deze “saaie lessen” wat op te vrolijken haalt hij regelmatig eens een grap uit met de leerkracht. Oscar beschouwt het als z’n tweede thuis en voelt zich er goed, maar er is één iets waar hij heel erg mee zit. Niemand durft namelijk tegen hem te praten over zijn ziekte. Daar is hij namelijk achter gekomen wanneer hij het gesprek gehoord had tussen zijn ouders en de dokter. De dokter vertelde hen hierin dat Oscar nog maar 10 dagen meer te leven had, waarop de ouders antwoordden dat ze het niet willen vertellen aan Oscar. Ze willen hem namelijk het lijden besparen. Oscar is hierdoor heel erg teleurgesteld en wil tegen niemand meer praten. Hier komt echter verandering in wanneer hij ‘Madame Rose’ ontmoet. Zij kan namelijk niet liegen tegen hem en zegt hem dan ook waar het op staat. Deze oprechtheid apprecieert Oscar heel erg en daarom is zij dan ook de enige persoon waar hij nog wil tegen praten. Er is echter één probleem: Rose haat ziekenhuizen en wil niet meer bij Oscar langs gaan wanneer de dokter het vraagt. Nadat ze afgesproken hebben dat Rose pizza’s mocht bezorgen, besloot ze om dan toch maar toe te geven. Tijdens de bezoeken aan Oscar vertelt ze hem dat iedere dag 10 jaar voorstelt. Op 10 dagen tijd zal hij dus een heel mensenleven achter de rug hebben. Dat is voor Oscar heel erg motiverend. Hij had zijn ziekte wel al aanvaard, maar had er zich dan ook gewoon bij neergelegd. Rose zorgt er echter voor dat Oscar nog zeer veel meemaakt op een korte tijd. Naarmate het einde nadert raakt ze bovendien ook steeds meer gehecht aan Oscar.

Zoals je ziet is één van de thema’s van de film dus ‘de dood’. Toch lijkt dit thema niet het belangrijkste thema wanneer je de film bekijkt. ‘Vriendschap’, ‘liefde’, ‘behulpzaamheid’ en ‘geloof’ zijn thema’s die ook zeer duidelijk aan bod komen. Hierdoor is de film best een ‘blije film’ en dus niet weer één van die films waarbij je een hele doos zakdoekjes opgebruikt. De andere thema’s maken de zware thematiek van ‘de dood’ namelijk een heel pak lichter. Wanneer ik de film bekeek had ik inderdaad wel momenten waarbij ik mij droevig voelde omdat het droevige of aangrijpende scènes waren, maar deze momenten werden ruim voldoende afgewisseld met momenten waarbij ik mij hoopvol en blij voelde. Ik weet zeker dat dit bij jou ook het geval zou zijn, aangezien onze filmsmaak heel sterk overeenstemt.

Dat de film zo ‘luchtig’ is, komt volgens mij grotendeels door de visie van de filmmaker. Hij is er namelijk van overtuigd dat God bestaat en dat hij hoog boven ons in de hemel is. Volgens hem helpt God ons in moeilijke tijden door ons kracht te geven en door af en toe onze wensen te vervullen. Volgens de filmmaker maakt het geloof in God dus een stuk dragelijker. Verder vindt de filmmaker volgens mij ook dat je moet genieten van het leven. Zelfs als het kort duurt. Het geluk zit hem namelijk in de kleine dingen en in hoe je zelf tegenover het leven staat. Wanneer je iedere dag als een nieuwe kans ziet, is het bijvoorbeeld minder erg wanneer je dan eens een tegenslag hebt. Dat probeert Rose ook duidelijk te maken aan Oscar. Wanneer het Oscar namelijk in eerste instantie niet lukt om Peggy -het meisje waar hij verliefd op is- voor zich te winnen, zorgt ze ervoor dat hij niet opgeeft en vertelt ze hem de volgende dag dat het een nieuwe kans is.

Ten slotte hecht de filmmaker volgens mij ook veel belang aan behulpzaamheid. Het feit dat Rose Oscar helpt en dat ze het uiteindelijk nog leuk vindt ook staat namelijk centraal in de film.

Zoals je wellicht al door had, komt de visie van de filmmaker dus op een aantal vlakken overeen met mijn visie. Jij weet namelijk als de beste dat ik zeer graag mensen help en dat ik niet tegen pijn en lijden kan. Ik neem dit altijd heel persoonlijk op hé. Je hebt mij dat al vaak genoeg gezegd, ik weet het. Ik kan het echter niet helpen. Ik word namelijk gelukkig door andere mensen gelukkig te zien, dus wanneer ik iemand in pijn zie, voel ik mij daar dus logischer wijze miserabel door.

Verder weet jij vast ook wel dat ik zoveel mogelijk positief in het leven probeer te staan, dus dat stemt ook overeen met de visie van de filmmaker. Ik verwacht namelijk geen grootse dingen, maar word al gelukkig van zelfs de kleinste gebaren. Gewoon een glimlach maakt mijn dag al goed.

Ik ben het echter niet helemaal eens met zijn visie op vlak van geloof. Zoals je wel weet geloof ik niet echt in ‘een God die al je wensen vervult’. Anders zou er namelijk niet zoveel pijn en ellende op deze wereld zijn. Ik geloof echter wel dat er ‘iets’ is en dat dat iets hogen boven ons zit. Het kan inderdaad God zijn, maar dan vind ik niet dat hij een god is die al je wensen vervult. Eerder een god waarbij je je hart kan uitstorten en waarin je steun kan zoeken als je het nodig hebt. Maar hij kan onmogelijk voor alle mensen op de wereld wensen vervullen, zoals de God in deze film dat deed voor Oscar.

Hoewel ik wel moet toegeven dat deze invulling van het geloof het verhaal wel een mooie wending geeft. Het geeft Oscar hoop en dat vind ik zeer hartverwarmend om te zien.

Zo, ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen overtuigen om de film een kans te geven.

Ik zal zeker nagaan of dat je hem bekeken hebt, want je zal er geen spijt van krijgen. Geloof mij!

Tot de volgende brief.

Groetjes,

Paulien

Video: Zou jij een dakloze man helpen?

Deze video kaart eigenlijk een veel voorkomend probleem bij 'Mens & medemens' aan. Bij de meeste mensen in deze video is het namelijk "ieder voor zich". Eerlijkheid zal waarschijnlijk een belangrijke waarde zijn bij hen, omdat ze niet willen dat de dakloze het eten van iemand anders opeet. Toch vind ik de manier waarop sommigen dit aanpakken erg verontwaardigend. Blijkbaar hebben zij geen empathie voor zijn situatie en behoren 'goede daden' niet tot hun waarden.

Gelukkig eindigt de video op een mooie noot doordat er toch enkelen waren die de man hielpen. Ik vond dit heel erg hartverwarmend en weet ook dat deze mensen goede waarden hebben. Ze lieten hem niet het eten van iemand anders opeten (eerlijkheid), maar gaven hem een deel van hun eigen eten of kochten eten voor hem. (solidariteit).

Wat zou jij doen in zo'n situatie?

Film: Oscar et la dame Rose

Tijdens het zesde contactmoment van RZL hebben we naar de film 'Oscar et la dame Rose' gekeken.

Ik wist niet zo goed wat ik van de film moest verwachten, maar eerlijk waar; het is een PRACHTIGE film. De film neemt je mee in een "rollercoaster" van emoties. Op het ene moment voel je je gelukzalig en blij, omdat je zo'n mooi moment mag meemaken. Op het andere moment ben je dan weer ontzettend aangegrepen door wat er gebeurt of gezegd wordt.

Kortom; een echte aanrader dus -tenminste wanneer je (net als ik) houdt van een film die je meeneemt op een "emotionele reis"-

Wat mij het meeste aansprak in de film, was het feit dat je je heel erg verbonden voelt met de personages. Ik kon mij namelijk in ieder personage inleven en had dan ook respect voor hen allemaal. Doordat de filmmaker ervoor zorgt dat je je verbonden voelt met de personages, maak je hun gevoelens zelf ook allemaal mee. Dat is echt een hele prestatie. Ook het feit dat een zwaar onderwerp op een "luchtige" manier gebracht wordt, spreekt mij heel erg aan. Je beseft wel de ernst van het onderwerp, maar toch leer je een aantal positieve levenslessen uit de film.

Wanneer je denkt dat deze film je zou kunnen interesseren, kan je gerust eens de trailer bekijken, hoewel de echte film natuurlijk nog beter zou zijn. ;-)

Is er leven na de dood?

Dat vind ik persoonlijk een heel moeilijke vraag om antwoord op te geven. Iedereen heeft hier een andere visie op, dus vind ik het moeilijk om te beschrijven hoe ik hierover denk aan anderen. Volgens mij is er wel leven na de dood. Ik weet alleen niet zeker op welke manier dit dan is. Ik vind het idee dat er een hemel is een geruststellende gedachte. Ik hoop namelijk dat wanneer ik sterf, ik andere mensen zal zien die al overleden zijn. Ik hoop dat ik mijn dagen dan kan doorbrengen met de familieleden die ik in dit leven moet missen en dat we dan over elkaars leven vertellen.

Ik geloof dus dat mijn overleden familieleden in de hemel zijn en dat ze het daar goed hebben. Ondanks dat ik dat geloof, weet ik echter niet helemaal zeker of het effectief wel zo is. Ik kan het principe van een soort reïncarnatie namelijk ook niet helemaal uitsluiten en eerlijk gezegd lijkt dat principe mij eigenlijk ook helemaal niet zo slecht. Ik kan me dus goed voorstellen dat we in een andere persoon voortleven wanneer we sterven. Alleen herinneren we ons dan ons vorig leven niet meer. Mensen grappen soms wel eens dat ze in vorig leven waarschijnlijk een vogel of ... geweest zijn, maar toch denk ik dat dat echt wel mogelijk is. Alleen denk ik wel dat mensen enkel in andere mensen voortleven.

Ik kan dus besluiten dat ik nog niet echt een klaar antwoord heb op de vraag of er leven na de dood is. Volgens mij zal ik dat jammer genoeg pas hebben, wanneer mijn tijd gekomen is, maar nu twijfel  ik dus tussen deze twee mogelijkheden. Voorlopig leun ik iets meer aan bij het principe van de hemel, maar er zijn momenten waarop het andere principe mij ook heel erg boeit. Zo was ik onlangs terechtgekomen op een artikel waarin staat dat er waarschijnlijk een overleden marinier voortleeft in een jongetje van vier. Het artikel intrigeerde mij echt en ik had zelf ook geen andere verklaring op de gebeurtenissen die in het artikel beschreven worden.

Als je het artikel zelf eens wil lezen, kan je dat via deze link: "Geest van dode marinier leeft voort in jongetje (4) - HLN"

Regina Spektor - Laughing With

Dit is een prachtig liedje. De zangeres zingt over allerlei tragische gebeurtenissen zoals oorlog, ziekte, hongersnood en wanneer een kindje niet thuis komt van een feestje. Ze zingt dat de mensen bij zo'n gebeurtenissen niet lachen naar God. Dat is logisch, aangezien het erge gebeurtenissen zijn. Toch zit er volgens mij een diepere betekenis achter het liedje die je tussen de lijnen moet lezen. Zo zingt ze bijvoorbeeld op

een bepaald moment "No one's laughing at God when they're saying their goodbyes. But God could be funny at a cocktail party when listening to a good God themed joke." Ik leid hieruit af dat de zangeres eigenlijk wil aantonen dat mensen enkel zich naar God zullen richten op de moeilijke momenten. Dan wijzen ze met een beschuldigende vinger naar Hem of vragen ze Hem om hulp. In tegenstelling tot de goede momenten waarop ze God dan even vergeten, terwijl je Hem dan bijvoorbeeld ook evengoed eens kan bedanken.

Het liedje: Regina Spektor - Laughing with

Casus: "Scholen kunnen beter stoppen met huiswerk"

Ik heb zojuist een artikel gelezen waarin staat dat scholen beter zouden stoppen met huiswerk. Volgens Marina Danckaerts, kinderpsychiater en Stefan Ramaekers, docent aan het Laboratorium voor Educatie en Samenleving (KU Leuven), legt het namelijk een enorme druk op zowel de kinderen als de ouders.Scholen verwachten dat ouders betrokken zijn en hun kind ondersteunen bij het huiswerk, maar de tijd ontbreekt vaak wanneer de ouders beiden voltijds werken, wanneer de moeder alleenstaand is, ...Kinderen hebben dan weer stress door hun huiswerk. Wanneer kinderen het moeilijker hebben met het huiswerk, willen hun ouders ze vooruit helpen in het leerproces. Dat zorgt echter voor frustraties bij zowel de ouders als bij het kind.

Zelf ben ik deels akkoord en deels niet akkoord met de stelling. Zoals in het artikel staat, is het immers een herhaling van de leerstof en leren de kinderen op deze manier om te plannen. Wanneer er geen taken en toetsen zouden zijn, zouden de kinderen bovendien ook het nut van de leerstof niet inzien. Daarom zou ik het huiswerk niet volledig afschaffen.

Ik ben het dan weer wel eens met het feit dat huiswerk voor veel stress zorgt en dat de kinderen veel te weinig kunnen ontspannen door de berg huiswerk die ze krijgen. Bovendien houdt het huiswerk ook geen rekening met de verschillen tussen de leerlingen. Ieder kind leert namelijk op een ander tempo, waardoor het ene kind een uur bezig is aan een taak waar een ander kind maar 5 minuten over doet. Dat vind ik persoonlijk geen goed systeem. De kinderen die het dan al wat moeilijker hebben, worden hierdoor eigenlijk nog meer ontmoedigd.

Ik ben dan ook een voorstander van het voorstel dat op het einde van het artikel staat. Het artikel sluit namelijk af met het voorstel om iedere schooldag af te sluiten met een moment dat voorzien is om het huiswerk te maken. Zo moeten de kinderen thuis dan veel minder doen. Hierdoor kunnen ze dan meer ontspannen en hebben ze toch eens hun leerstof herhaald. Bovendien is dit ook voordelig voor de kinderen die de leerstof nog niet helemaal onder de knie hebben. Zij kunnen dan namelijk vragen stellen aan hun leerkracht. Hun ouders kunnen hen ook wel helpen, maar vaak weten zij niet helemaal welke strategieën hun kind aangeleerd wordt in de klas. Dat zorgt dan alleen maar voor nog meer verwarring bij hun kind.

Ten slotte wil ik nog even aanhalen dat de hoeveelheid huiswerk echt wel moet verminderd worden. De scholen verwachten steeds meer en meer van hun leerlingen en er lijkt geen einde aan te komen. Voor de leerlingen is dit zeer vermoeiend. Ze kunnen veel te weinig ontspannen en moeten vaak hun hobby's opgeven. Dat kan toch niet de bedoeling zijn van het onderwijs? Akkoord, we moeten dingen bijleren, want anders staan we later nergens, maar is het nu echt nodig om zoveel druk op de leerlingen te leggen? Volgens mij niet. Ik heb zelf al genoeg ervaren dat er heel erg veel verwacht wordt van de leerlingen en dat eist bij velen zijn tol. Dat is zowel in het secundair onderwijs als in het lager onderwijs het geval. Mijn zus zit namelijk in het zesde leerjaar en het gebeurt nu al dat zij tot 9 uur 's avonds bezig is met haar huiswerk. Toen ik dit zag was ik echt verbaasd en bezorgd, want ik kan mij namelijk niet herinneren dat dat bij mij het geval was.

Ik kan dus besluiten dat huiswerk niet moet afgeschaft worden, maar dat het wel verminderd moet worden. Ook ben ik er een voorstander van om iedere dag een moment te voorzien waarop de leerlingen hun huiswerk in de klas maken. Zo kunnen ze meer ontspannen en kunnen de kinderen vragen stellen aan hun leerkracht wanneer dat nodig is.

Het artikel: "Scholen kunnen beter stoppen met huiswerk" - Klasse

Kinderen zien, kinderen doen na

Ik heb zojuist een filmpje op YouTube gezien en het was best aangrijpend. Het filmpje gaat over het feit dat kinderen het gedrag van hun ouders nadoen. Dat is helemaal waar. Kijk bijvoorbeeld maar naar een meisje dat met haar poppen speelt. Zij zal, als mama, vaak zinnen gebruiken die haar mama tegen haar heeft gezegd. Dat is natuurlijk wel de onschuldige versie ervan. Wanneer een zoon bijvoorbeeld geconfronteerd wordt met een vader die agressief doet tegen zijn moeder, zal dit minder onschuldige gevolgen hebben. Het kan namelijk leiden tot agressiviteitsproblemen bij de zoon. Het filmpje is volgens mij bedoeld om de ogen te openen, zodat ouders bewust met hun gedrag zullen omgaan in de buurt van hun kind. Het filmpje heeft mijn ogen alvast geopend. De uwe ook?

Als je het filmpje wil bekijken, kan je klikken op deze link: Children see, children do

De belangrijkste waarde in relaties tussen mensen

De waarde die ik het belangrijkst vind in de relaties tussen mensen is 'vertrouwen'.

Deze waarde stond niet in het resultaat van de waardentest, omdat deze waarde niet in de test was opgenomen.

Vertrouwen is uiterst noodzakelijk in de relaties tussen mensen. Zonder vertrouwen zou er voor mij geen vriendschap kunnen zijn. Vrienden zijn voor mij namelijk de mensen aan wie ik alles kan vertellen, omdat ik weet dat ik ze kan vertrouwen met deze persoonlijke informatie. Zij zijn de personen waar ik mijn hart bij kan uitstorten en waarbij ik mijzelf kan zijn. Dat zou voor mij allemaal niet mogelijk zijn zonder vertrouwen. Mensen die mij echt kennen weten dan ook dat ik eerder een "afwachtend type" ben in het contact met mensen. Ik zal altijd eerst een beetje de kat uit de boom kijken en mij dus niet echt bloot geven. Wanneer ik weet dat ik een persoon kan vertrouwen, zal ik in de buurt van die persoon openbloeien en beetje bij beetje meer over mijzelf prijsgeven. Welke soort relatie ik met iemand heb, hangt dus voor mij af van het vertrouwen.

Welke waarde vind jij noodzakelijk in de relaties tussen mensen?

Mijn belangrijkste waarden

Nadat ik de waardentest gedaan had, kreeg ik dit resultaat. Mijn belangrijkste waarde zou dus 'familie' zijn, opgevolgd door 'geluk' , 'vriendschap' en respect. Ik ben tevreden met dit resultaat, want ik had wel iets in deze aard verwacht.

Ik vind familie zeer belangrijk. Zij zijn namelijk de personen die er je hele leven zullen zijn. Het is dus belangrijk dat hen voldoende apprecieert. Een mensenleven is immers een behoorlijke tijd. Van kleins af aan hebben mijn ouders er eigenlijk voor gezorgd dat ik een hechte band had met mijn familie. We gingen veel bij de familie langs en dan beleefde ik altijd de tijd van mijn leven. Logeerpartijtjes houden met m'n nichten, verwend worden door m'n oma en opa; wat wil een kind nog meer? In onze familie zijn er ook heel veel tradities, zoals samenkomen op Allerheiligen, verjaardagen, nieuwjaar, ... Deze tradities betekenen veel voor mij en later zal ik dan ook mijn best doen om deze voort te zetten.

Dat 'geluk', 'vriendschap' en 'respect' in het lijstje staan verwonderen mij ook helemaal niet. Gelukkig zijn hangt voor mij eigenlijk samen met 'familie' en 'vriendschap', dus het is logisch dat deze waarde erin staat. Ik probeer zelf zoveel mogelijk positief tegenover het leven te staan. Het is immers al kort genoeg en je hebt niets aan je leven wanneer je niet gelukkig bent.

De PKG-schaal: Mijn resultaat

Volgens de PKG-schaal behoor ik voornamelijk tot de groep van het symbolisch geloof (op de afbeelding: "Second Naiveté"). Volgens het symbolisch geloof is 'geloven' een zoektocht. Binnen deze groep gaan ze dus positief om met geloofsonzekerheden. Ze vinden namelijk dat ze kritische geloofsvragen niet uit de weg mogen gaan. Volgens hen is de bijbel geen historisch verslag, maar zit er wel een diepere waarheid in de teksten. Een interpretatie ervan is dus noodzakelijk.

Ik ben akkoord met mijn resultaat. Ik heb namelijk een kritische ingesteldheid tegenover het geloof. Ik heb veel levensvragen; zowel over het leven zelf als over wat er gebeurt na de dood. Dit komt enerzijds doordat ik mijzelf niet echt tot een bepaalde 'geloofsgemeenschap' reken en anderzijds omdat ik mij eigenlijk bij veel zaken vragen stel. Ik zal dus niet zomaar iets aannemen en de verhalen in de Bijbel dus al helemaal niet. Ik ben van mening dat je de verhalen uit de Bijbel moet interpreteren. Wanneer je dat doet zitten er volgens mij wel wijze levenslessen in, maar dat interpreteren is niet gemakkelijk. De Bijbel is dus eigenlijk een verzameling van de interpretaties van de schrijvers en zeker geen historisch verslag. Zoals je alvast al door had, heeft de PKG-schaal mij dus in de juiste groep geplaatst.

Wat mij wel opviel was dat ik bij het letterlijk geloof ("Orthodoxy") geen nul gescoord heb. Dat komt volgens mij door de lessen 'Godsdienst' in het middelbaar. Ik geloof niet meer letterlijk, maar toch vind ik het moeilijk om het helemaal los te laten. Ik hou het dus eigenlijk nog altijd in mijn achterhoofd, Op bepaalde momenten kan het namelijk steun bieden of een vertrouwd gevoel geven wanneer je het nodig hebt. Zo biedt het concept van de hemel mij namelijk veel steun. Er zijn namelijk al een aantal mensen in mijn familie gestorven en het biedt mij een enorme troost dat ik kan geloven dat ze nu in de hemel zijn. Het is een manier voor mij om met deze verliezen om te gaan.

Ik kan dus besluiten dat ik perfect binnen de groep van het symbolisch geloof hoor. Zij verwerpen namelijk net zoals mij het geloof niet, maar gaan er gewoon kritisch mee om.

Artikel: 'Ruim de helft van de Belgische jongeren voelt zich gelukkig'

In het artikel staat dat 54 procent van de Belgische jongeren zich gelukkig voelt. Ook andere landen scoorden zeer goed op dit onderzoek. De generatie Y -waar ook ik deel van uitmaak- zou volgens het artikel dus "een happy generation" zijn.

Wanneer ze vroegen aan de jongeren wat hen gelukkig maakt, kwamen ze tot het besluit dat vakantie tot de top 3 behoort. Hier kan ik mij zelf -als deel van de generatie Y- volledig in vinden. 'Vakantie' roept bij mij namelijk zaken op als 'tot rust komen', 'even geen stress', 'niet aan schoolwerk denken' en 'gelukkig zijn'.

Ook het contact met familie en vrienden behoort tot de top 3. Als je één van mijn vorige berichten ('Het voorwerp dat zin geeft aan mijn leven' en 'Wie / wat geeft er zin aan mijn leven?') gelezen hebt, dan weet je waarschijnlijk al dat ik mij ook hier volledig in kan vinden. Mijn vrienden en familie geven namelijk zin aan mijn leven. Logisch dus dat ik gelukkig van hen word, net zoals de rest van mijn generatie -volgens dit artikel-.

Wil je het artikel zelf ook eens lezen? Dat kan via deze link: 'Ruim helft Belgische jongeren voelt zich gelukkig'

Stef Bos - Wat het ook is

Dit is een heel mooi liedje. Het is bovendien ook een goed liedje om tot rust te komen. Het is echter niet zomaar een liedje, want de tekst heeft een diepere betekenis.

Stef Bos zingt namelijk over het leven en het geloof. Zo zingt hij "Ze noemen het hemel. Ze noemen het thuis. Wat het ook is. Jij bent het voor mij." Dit stuk vind ik heel erg mooi. Het verwoordt bovendien ook een beetje mijn visie op 'geloven'. Ik ben namelijk van mening dat 'geloven' iets persoonlijks is. Iedereen gelooft in wat hij zelf wil en iedereen benoemt het ook anders. Je kan je geloof niet met anderen vergelijken; het is iets uniek.

Indien je dit liedje eens wil beluisteren, kan je dat doen via deze link: Stef Bos - Wat het ook is

Wat is geluk?

'Geluk' vind ik persoonlijk een heel moeilijk woord om uit te leggen.

'Geluk' is volgens mij iets waarde- vol, maar jammer genoeg ook ver- gankelijk. Het kan bijvoorbeeld goed zijn dat je heel erg gelukkig bent, maar dat er plots iets gebeurt waardoor dat gevoel verdwijnt als sneeuw voor de zon. Vervolgens besef je het volgens mij ook niet altijd dat je gelukkig bent. Meestal besef je het pas achteraf of vind je het gewoon iets  vanzelfsprekends.

Dat is jammer genoeg bij mijzelf ook het geval. Dat besef ik nu door over deze vraag na te denken. Nu besef ik dat geluk eigenlijk in de kleine, 'vanzelfsprekende' dingen zit. Het zit vaak ook in de dingen waar je niets voor hoeft te betalen. Denk bijvoorbeeld maar aan liefde, knuffels, een glimlach, muziek, je even ontspannen, lachen en je familie en vrienden. Deze dingen zijn voor mij 'geluk'.

Zo herinner ik mij bijvoorbeeld nog heel goed een bepaalde ochtend van dit schooljaar. Ik moest met de bus naar school, wat dus betekende dat ik weer eens vroeg moest opstaan. Het was een grauwe ochtend en ik had echt geen zin in de dag. Toen ik op de bus stapte, werd ik echter aangenaam verrast. De andere buschauffeurs, die niet heel erg spraakzaam zijn -om het zo te zeggen-, werden eens afgewisseld door een andere buschauffeur en wat voor één. Hij maakte namelijk de tijd om "Goedemorgen!" te zeggen MET een glimlach! Ik wist niet wat ik hoorde. De eerst zo grauwe ochtend, werd op deze korte tijd een van de beste ochtenden die ik al gehad heb dit jaar en dat dankzij een klein gebaar van mijn buschauffeur. Op dat moment ervoer ik echt een gelukkig gevoel.

Vervolgens is 'geluk' volgens mij 'tevreden zijn met wat je hebt en met wat je bent'. Dat werd ook vermeld in de video 'Geluk.' . Veel mensen, waaronder ik eigenlijk ook, willen steeds meer zonder het eigenlijk te beseffen. Als iemand bijvoorbeeld 1 euro heeft, wil die graag 10 euro hebben. Wanneer deze persoon dan die 10 euro heeft, wil hij er plots 100. Op deze manier kan je eigenlijk niet volledig gelukkig zijn. Eens je tevreden bent met wat je hebt en wat je bent, kan dit volgens mij wel.

Geluk is even geen zorgen hebben en gewoon genieten. Daarom dat ik ook ondervind dat ik als kind eigenlijk gelukkiger was. Als kind heb je namelijk geen zorgen en verantwoordelijkheden. Je kan gewoon jezelf zijn en genieten van het leven. 

Tenslotte is 'geluk' voor mij ook 'geven aan anderen'. Ik maak namelijk graag mensen gelukkig. Ik help mensen graag op welke manier ook. Wanneer ik mensen gelukkig maak en ik hen zie glimlachen, geeft dit mij een gevoel van voldoening. Op zo'n moment ervaar ik ook geluk. Ik word dus eigenlijk als het ware gelukkig van andere mensen die gelukkig zijn.

Om af te sluiten wil ik nog even een citaat vermelden. In de video 'Geluk.' was er namelijk een man die iets heel mooi zei wanneer hij moest uitleggen wat voor hem 'geluk' is. Ik kan me dan ook heel goed vinden in zijn uitleg, omdat deze eigenlijk een beetje aansluit bij mijn visie. Ik vind namelijk dat je vaak geluk ervaart op de momenten dat je het minst verwacht -Zoals bij mijn verhaal van de buschauffeur-. Heel veel mensen wachten eigenlijk op hun 'geluk' of ze proberen het te verkrijgen, maar geluk overvalt je op de momenten dat je het het minst verwacht.

Citaat: "Geluk, dat is als een vlindertje dat je probeert te vangen. Als je het niet meer zoekt, als je heel moe bent, dan zit het plotseling op je schouder."

Als je de video zelf ook eens kan bekijken, kan dit via deze link: Geluk..

Wie / wat geeft er zin aan mijn leven?

Uit mijn bericht 'Het voorwerp dat zin geeft aan mijn leven' kan je eigenlijk al een beetje afleiden wie of wat er zin geeft aan mijn leven. Er zijn drie zaken die zin geven aan mijn leven: mijn vrienden, mijn familie en dus ook mijn herinneringen.

Mijn vrienden

Mijn vrienden vind ik zeer belangrijk omdat ik altijd bij hen terecht kan. Ze kunnen me opbeuren wanneer ik een zware dag heb en ze steunen mij in moeilijke tijden. Bovendien beleef ik ook onvergetelijke momenten met hen, die ik met niemand anders zou kunnen beleven. Ik zou niet weten wat ik zou doen zonder mijn vrienden. Goede vrienden zijn gewoon noodzakelijk in je leven en ze zorgen voor speciale herinneringen die je later nog kan koesteren. Echte goede vrienden zijn misschien moeilijk om te vinden, maar ze zijn de moeite waard.

Mijn familie

Mijn familie geeft natuurlijk ook zin aan mijn leven. Je familie kies je -in tegenstelling tot je vrienden- niet zelf, dus moet je ze niet vinden. Toch zijn ze heel erg belangrijk. Ik ben er namelijk van overtuigd dat mijn familie er altijd zal zijn voor mij. Enerzijds omdat ik via een bloedband met hen verbonden ben, maar anderzijds omdat ik ze al heel mijn leven ken. Het is dus logisch dat je na 18 jaar een behoorlijke band met hen opgebouwd hebt. Ik kan altijd bij hen terecht en de vele familiefeesten zijn natuurlijk een bonus. Ik vind het gewoon aangenaam om te weten dat hun deur altijd voor mij zal openstaan. Bij 'vrienden' is dat echter niet altijd het geval. Hierbij bedoel ik dan wel de oppervlakkige vriendschappen. Deze verwateren namelijk vaak en dat zal je bij je familie bijna nooit hebben.

Mijn herinneringen

Zowel met mijn vrienden en familie heb ik al mooie herinneringen gecreëerd. Ze maken mij altijd blij als ik eraan terugdenk en betekenen dan ook heel veel voor mij. Herinneringen betekenen veel voor mij, omdat je ze nooit kan verliezen. Je kan wel veel waarde hechten aan bepaalde voorwerpen, maar er bestaat altijd de mogelijkheid dat je deze verliest. Bovendien zullen voorwerpen vaak pas waardevol zijn door de herinneringen die eraan vast hangen. Kortom: herinneringen zijn dus een heel belangrijk element in mijn leven.

Het voorwerp dat zin geeft aan mijn leven

Het voorwerp dat zin geeft aan mijn leven is mijn gsm. Dit komt misschien heel erg egocentrisch over, maar ik heb er wel een goede reden voor. Mijn gsm is eigenlijk de draagbare versie van mijn vrienden. Via mijn gsm hou ik namelijk contact met mijn vrienden -naast de momenten dat ik hen persoonlijk zie natuurlijk-. Bovendien heb ik een aantal vrienden die niet bepaald 'dicht bij de deur' wonen, maar via mijn gsm lukt het dan toch om regelmatig contact te hebben met hen. Zonder dat handige toestel zou dat niet mogelijk zijn.

Mijn gsm is niet enkel de draagbare versie van m'n vrienden, maar ook de draagbare versie van mijn herinneringen. Dat is meteen ook de tweede reden waarom mijn gsm zin geeft aan mijn leven. Drie vierde van het geheugen van mijn gsm wordt namelijk ingenomen door foto's. Wanneer ik weer eens leuke momenten beleef met mijn vrienden, is er daar altijd wel minstens één foto van als bewijs. Wanneer ik deze foto's dan opnieuw bekijk komen al deze herinneringen weer boven en daar geniet ik heel erg veel van. Ik verzamel namelijk niet zoveel 'waardevolle voorwerpen', maar mijn herinneringen betekenen heel erg veel voor mij en die koester ik dan ook. Wanneer ik mijn gsm zou verliezen, zou ik dus niet inzitten met het geld dat ik eraan besteed heb, maar wel met het feit dat ik die foto's dan kwijt ben. Kortom: mijn gsm is dus een heel erg waardevol voorwerp in mijn leven -op emotioneel vlak dan-.

Paul Verhaeghe - Inleveren voor of tegen het neoliberalisme

In de les hebben we het artikel 'Inleveren voor of tegen het neoliberalisme' van Paul Verhaeghe gelezen.

Hieronder vind je 4 ideeën van hem over het neoliberalisme, waar ik het mee eens ben.

Als je het artikel zelf eens wil lezen, kan je het hier vinden: Paul Verhaeghe - Inleveren voor of tegen het neoliberalisme

Idee 1: “Het neoliberalisme is een mislukking op economisch vlak. Een eengemaakte vrije markt zou ons betere producten en diensten aanbieden die nog goedkoper zouden zijn ook. De realiteit is exact het omgekeerde.”

Ik ben het volledig eens met deze stelling. Het idee achter de vrije markt is wel goed bedoeld, maar de realiteit valt echter zwaar tegen. Producten worden steeds duurder en bovendien wordt bij de productie ervan steeds minder aandacht besteed aan het welzijn van de arbeiders. De bedrijven streven namelijk naar een zo groot mogelijke winst en willen met de anderen concurreren. Hierbij hebben ze echter geen oog meer voor andere factoren. Naast het gebrek aan aandacht voor de arbeidsomstandigheden proberen de bedrijven een zo groot mogelijke winst te maken door hun prijzen zoveel mogelijk te drukken en door naar zoveel mogelijk landen te importeren. Er moet dus op korte tijd zoveel mogelijk en zo goedkoop mogelijk geproduceerd worden, maar dat is natuurlijk nadelig voor de kwaliteit. Wanneer een bedrijf wel aandacht heeft voor de kwaliteit van hun producten, moeten ze dit dan weer compenseren door de prijzen op te drijven. Zoals Verhaeghe dus zegt; de producten en diensten hebben ofwel een slechte kwaliteit, ofwel zijn ze veel te duur.

Idee 2: “Het neoliberalisme is ronduit gevaarlijk op psychologisch vlak. Het haalt het slechtste in de mens naar boven en het onderdrukt het beste.”

Hier ben ik het opnieuw mee eens. Het neoliberalisme houdt in dat alles een product is en dat we zelf verantwoordelijk zijn voor ons succes. Logisch dus dat de mens competitief wordt. Dankzij het neoliberalisme hebben vele mensen hetzelfde beeld wanneer je spreekt over “het goede leven”, namelijk “veel geld, aanzien en luxe”. Dat we allemaal het beste van ons leven willen maken, zit in onze natuur, dus dat kunnen we niet veranderen. Het is echter het beeld van het goede leven, dat we nu hebben, dat moet veranderen. Doordat we allemaal veel geld, aanzien en luxe willen, komt het slechtste in ons naar boven en wordt het beste onderdrukt. We passen ons namelijk aan en streven naar ons doel tot dat we het bereikt hebben. Hierdoor worden we allemaal veel individualistischer en zijn we vaak onszelf niet meer. We worden de persoon, die we denken dat we moeten zijn, om ons doel te bereiken en zullen niet omkijken naar anderen. Kijk bijvoorbeeld maar naar pesten op het werk of op school. Zowel de mensen die werken, als de kinderen op school, moeten presteren. We worden dus al van kleins af aan geleerd om de beste te willen zijn. Hierbij kan het dan gebeuren dat sommige volwassenen of kinderen anderen zullen pesten om te verbergen dat ze eigenlijk niet zo zelfzeker zijn. Ze proberen anderen onderuit te halen om zich zo beter voelen en om zo de beste te zijn. Ten slotte kan in het onderwijs het beste ook onderdrukt worden door de loonkloof. Kinderen van armere gezinnen hebben vaak de kans niet om naar school te gaan of verder te zijn. Natuurlijk zijn er hierbij ook kinderen die zeer slim zijn en een mooie toekomst hadden kunnen uitbouwen, maar dat is echter niet meer mogelijk wanneer ze niet kunnen studeren en dat is erg jammer. Zo gaat er immers veel talent verloren.

Idee 3: “Binnen een maatschappij die voortdurend de boodschap verkondigt dat iedereen het kan maken als hij zich maar voldoende inzet, betekent dit dat steeds meer mensen geconfronteerd worden met vernedering, schuld en schaamte.”

Ook met dit idee ben ik het eens. Akkoord, als we ons inzetten kunnen we het inderdaad maken. Ons leven wordt nu niet meer bepaald door onze afkomst, maar toch klopt dit idee echter niet helemaal. 

Door de boodschap dat iedereen het kan maken als hij zich maar voldoende inzet, wordt namelijk de opvatting gecreëerd dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen succes of falen. "Alles is mogelijk als je je voldoende inzet", maar is dat wel echt zo?

Echt eerlijk vind ik deze stelling toch niet als je kijkt naar onze huidige maatschappij. Een betere stelling zou zijn: "Alles is mogelijk, als je maar over de juiste middelen beschikt." Je moet dus met andere woorden gewoon over voldoende geld beschikken. Onze samenleving is namelijk gericht op produceren en consumeren en bij beide processen heb je geld nodig.

Logisch dus dat steeds meer mensen geconfronteerd worden met vernedering, schuld en schaamte, zoals Paul Verhaeghe zegt. Wanneer je namelijk niet de nieuwste snufjes kan kopen, "ben je niet mee met je tijd". Je bent dan met andere woorden dus een "loser". Je wordt dan als anders beschouwd en je bent er dan ook nog eens zelf verantwoordelijk voor. We zijn immers zelf verantwoordelijk voor ons eigen succes of falen.

Idee 4: “Nooit waren we zo vrij, maar nooit hebben we ons zo machteloos gevoeld. We zijn vrij, in de betekenis dat we op religie kunnen spuwen, dat we op seksueel vlak zo ongeveer alles moeten uitproberen wat vroeger verboden was, en dat we om het even welke politieke stroming mogen aanhangen. dat kan allemaal omdat die zaken geen enkel belang meer hebben. It's the economy, stupid!”

Ik ben het hier helemaal mee eens. We waren inderdaad nog nooit zo vrij. We kiezen zelf ons geloof, welke politieke stroming we willen volgen, .... Toch voelen we ons vaak heel erg machteloos. Kijk maar naar de huidige stakingen, waaronder de nationale staking op 15 december.

We leven wel in een democratie waarin in principe iedereen iets te zeggen heeft, maar als het er op aankomt beslist de regering toch gewoon wat zij denken dat het beste is. We staken dan wel om ons ongenoegen te uiten en uit het idee dat de regering dan zal luisteren, maar vaak haalt dit niets uit. Met als gevolg dat we ons dus nog machtelozer voelen.

Martin Luther King - I Have A Dream

Iedereen kent de beroemde speech van Martin Luther King wel; "I have a dream".

Het wordt in zo goed als ieder geschiedenisboek aangehaald.

Vandaag heb ik deze speech dan ook eens bekeken.

Dat hij een "droom" heeft wordt zeer goed duidelijk in zijn speech. Zo zegt hij dat hij hoopt dat er geen discriminatie meer zal zijn.

Vervolgens hoopt hij ook dat blanke en zwarte kinderen ooit hand in hand zullen kunnen lopen.

Alle mensen zijn tenslotte gelijk geschapen -om het in de woorden van Martin L. King te zeggen-.

Wanneer ik naar de huidige samenleving kijk, kan ik besluiten dat zijn droom voor een deel is uitgekomen. Zoals ik al vermeld had bij 'De maatschappij door mijn ogen' is onze huidige samenleving namelijk een multiculturele samenleving.

Dat blanke en zwarte kinderen hand in hand kunnen lopen, is nu dus wel een feit.

Dat zie je overduidelijk op de scholen.

Toch heb ik echter een grote 'maar'. Er is nu misschien wel minder discriminatie dan in de jaren '60

-wanneer Martin L. King deze speech gegeven had-, maar wanneer er dan toch eens discriminatie plaatsvind is het wel direct discriminatie "op hoog niveau".

Hiermee bedoel ik dat de manier waarop er vandaag gediscrimineerd wordt, erger is dan vroeger.

Mensen gebruiken nu namelijk heel erg vaak direct fysiek geweld wanneer ze discrimineren.

Ze schoppen mensen, er worden mensen neergestoken, ...

We zijn dus op weg naar de droom van Martin L. King, maar we hebben nog een lange weg te gaan.

De speech van Martin L. King kan je hier bekijken: Martin Luther King - I have a dream

De maatschappij door mijn ogen

Hand in hand …

Onze huidige maatschappij is duidelijk een multiculturele samenleving. Steeds meer culturen leven door elkaar. Wanneer je door de straten loopt zie je hier meer een meer bewijzen van; mensen met een andere huidskleur, verschillende soorten restaurants, …

Landgrenzen houden de mensen niet meer tegen en deze worden dus steeds meer en meer overgestoken. De redenen hiervoor zijn niet zo ver te zoeken. Enerzijds zijn er meer mogelijkheden hiertoe dan vroeger. Je kan met verschillende vervoersmiddelen alle uithoeken van de wereld bereiken, indien je dat wil. Nu dat er hier de mogelijkheid toe is, wordt de natuurlijke nieuwsgierigheid van de mens logischer wijze aangewakkerd. Ik kan hier dan ook over meespreken, want zelf heb ik ook de droom om zoveel mogelijk van de wereld te zien.

Anderzijds zijn de vele oorlogen hier natuurlijk ook een oorzaak voor. Jammer genoeg is ‘oorlog’ een veel voorkomend fenomeen in onze huidige samenleving. Hierdoor zijn de omstandigheden voor vele mensen niet meer veilig en zijn ze genoodzaakt om uit hun moederland te vluchten. Ze komen dan terecht in andere landen, starten eventueel een nieuw leven op en zo ontstaat er een multiculturele samenleving.

When technology takes over

Een ander nadeel is de asocialiteit die de op technologie gerichte samenleving veroorzaakt. We zeggen wel dat we sociaal zijn als we op sites als ‘Facebook’ zitten, want die sites behoren namelijk tot de ‘sociale media’, maar niets is minder waar. Oké, we kunnen nu zeer veel mensen op korte tijd bereiken en dat is in bepaalde gevallen positief. Het zorgt vaak ook voor een groter ‘wij-gevoel’, maar het ‘echte’ sociale leven wordt er wel heel erg door benadeeld. Overal waar je om je heen kijkt, zie je wel minstens een aantal mensen die met hun gsm bezig zijn. We zijn allemaal vastgekluisterd aan dat kleine schermpje en missen hierdoor soms het ‘echte leven’. We staan niet meer stil bij mooie dingen die op ons pad komen en we merken ze zelfs gewoon vaak niet op.

Wist je zelfs dat er in een Chinese stad voetpaden aangelegd zijn, speciaal voor de gsm-gebruikers?

De huidige samenleving is overduidelijk een op technologie gerichte samenleving. Ieder jaar komen er nieuwere computers, smartphones, tablets, … uit. Technologie heeft veel voordelen, maar wanneer iemand geen computer, smartphone of … heeft, wordt die persoon als het ware uitgesloten door de technologische vooruitgang. Dat is dus een groot nadeel van onze huidige samenleving.

It’s all about the money

Onze maatschappij is steeds meer op geld gericht. Met geld koop je al het ware je eigen geluk, waardoor iedereen er dus eigenlijk zelf verantwoordelijk voor is. Geld is een middel om te overleven in onze op economie gerichte samenleving, maar kan ook een genotsmiddel zijn. Hoe meer geld je hebt, hoe aangenamer je leven. Dat is eigenlijk het principe van onze huidige samenleving.

We willen allemaal gelukkig zijn, maar het probleem is dat geluk tegenwoordig automatisch geassocieerd wordt met geld. Volgens mij kunnen we nooit echt gelukkig worden, zolang deze associatie blijft bestaan. Geld is iets kwetsbaar, want we kunnen het makkelijk kwijt geraken en hierdoor geeft het nooit genoeg zekerheid. Met als gevolg dat we er eigenlijk nooit genoeg van hebben. “Ik wil meer” is een zin uit een reclamespot van Luminus en past eigenlijk perfect bij de mentaliteit van onze huidige samenleving. We willen steeds meer met als gevolg dat we dus nooit een ‘voldaan’ gevoel hebben en waardoor we dus eigenlijk nooit echt gelukkig kunnen worden.

I believe I can fly

In tegenstelling tot de vroegere "theemuts- samenleving”, zijn de mensen nu over het algemeen veel vrijer. Jongeren hebben nu bijvoorbeeld veel meer keuzes dan vroeger. Ze zijn niet meer verplicht om hetzelfde beroep uit te oefenen als hun ouders. Het is nu bovendien ook voor veel meer mensen mogelijk om de wereld te ontdekken enz. Dit alles geeft de mensen dus een gevoel van vrijheid. Jongeren hebben dan ook een “In the end we only regret the chances we didn’t take’ mentaliteit ontwikkelt. Vandaar dat termen zoals “YOLO” dan ook ontstaan zijn. Jongeren voelen zich veel vrijer en hebben dus het gevoel dat ze alles kunnen doen. Met als gevolg dat ze dus zoveel mogelijk willen doen. Vrijheid is dus een zeer grote factor in onze huidige maatschappij.

Hurry, hurry, hurry! Quick quick quick!

Onze samenleving is een ‘gehaaste samenleving’. Alles moet zo goed mogelijk en natuurlijk zo snel mogelijk gebeuren. Alle technologische apparatuur wordt steeds beter en dus worden de mensen hun verwachtingen ook steeds hoger.

Mensen proberen zoveel mogelijk te verwezenlijken en voeren dus als het ware een strijd tegen de klok. Men zegt immers niet voor niets: “Time is money”.