Ik geloof dus dat mijn overleden familieleden in de hemel zijn en dat ze het daar goed hebben. Ondanks dat ik dat geloof, weet ik echter niet helemaal zeker of het effectief wel zo is. Ik kan het principe van een soort reïncarnatie namelijk ook niet helemaal uitsluiten en eerlijk gezegd lijkt dat principe mij eigenlijk ook helemaal niet zo slecht. Ik kan me dus goed voorstellen dat we in een andere persoon voortleven wanneer we sterven. Alleen herinneren we ons dan ons vorig leven niet meer. Mensen grappen soms wel eens dat ze in vorig leven waarschijnlijk een vogel of ... geweest zijn, maar toch denk ik dat dat echt wel mogelijk is. Alleen denk ik wel dat mensen enkel in andere mensen voortleven.
Ik kan dus besluiten dat ik nog niet echt een klaar antwoord heb op de vraag of er leven na de dood is. Volgens mij zal ik dat jammer genoeg pas hebben, wanneer mijn tijd gekomen is, maar nu twijfel ik dus tussen deze twee mogelijkheden. Voorlopig leun ik iets meer aan bij het principe van de hemel, maar er zijn momenten waarop het andere principe mij ook heel erg boeit. Zo was ik onlangs terechtgekomen op een artikel waarin staat dat er waarschijnlijk een overleden marinier voortleeft in een jongetje van vier. Het artikel intrigeerde mij echt en ik had zelf ook geen andere verklaring op de gebeurtenissen die in het artikel beschreven worden.
Als je het artikel zelf eens wil lezen, kan je dat via deze link: "Geest van dode marinier leeft voort in jongetje (4) - HLN"
Is er leven na de dood ? Wie zal het zeggen ? Het antwoord erop zal afhangen van het feit als je al of niet gelovig bent en dan nog zijn er verschillen naargelang de godsdienst waarin je gelooft.. Een gelovig mens klampt zich vast aan de idee dat er een leven na de door bestaat. Ontegensprekelijk zullen ze gelukkig zijn bij deze gedachte en het zal hen ook een zekere geruststelling geven.
BeantwoordenVerwijderenIkzelf ben niet gelovig en bekijk het meer realistisch. Ik bekijk het meer wetenschappelijk en ga op zoek naar "wat is leven nu eigenlijk?" Onlangs las ik volgend artikel:
Samenhangend met godsdienst is het geloof in het bestaan van een "ziel" in elke mens. Een "ziel" zou dan iets zijn dat niet materieel is, maar wel huist in onze materiële lichamen. Onder sommige omstandigheden zou die ziel dan in staat zijn zich los te maken van het lichaam, en de omstandigheid bij uitstek is het overlijden. Wat er daarna met die ziel gebeurt, hangt af van waar u in gelooft. In de godsdienst waar ik mee opgevoed ben, gaat ze naar de hemel, de hel of het vagevuur, in andere godsdiensten verhuist ze naar een andere persoon of een dier, of wat dan ook. Fantasie genoeg wat dit betreft.
Een totaal andere optiek, is de puur wetenschappelijke, waarbij de ziel en het bewustzijn niets anders zijn dan de uiterst complexe interactie van de neuronen in onze hersenen. In dat opzicht is de "ziel" nog steeds niet zuiver materieel, maar desalniettemin is de "magie" er wel af. En het houdt in dat als wij doodgaan, de ziel mee sterft.
Laten we zeggen dat, alhoewel de eerste optiek gepaard gaat met een breed scala van veel aangenamere emoties, ik zeer sterk geneigd ben in de tweede te geloven, de verhalen van "near dead experiences" ten spijt. Daarbij beweren mensen uit hun lichaam getreden te zijn en hun eigen lichaam en de omgeving gezien te hebben vanuit de lucht. Wat ik mij bij zulke verhalen afvraag, is hoe een immateriële ziel dan toch nog zou kunnen zien d.m.v. de ordinaire materiële centrale projectie van materiële lichtstralen op een materiëel netvlies... Volgens mij is het feit dat mensen door een ziekte van de hersenen of een hersenletsel mentaal totaal kunnen veranderen, een bewijs dat de ziel onlosmakelijk verbonden is met de materiële werkelijkheid van de hersencellen.
Heb ik gelijk of zijn het diegenen die geloven in een leven na de dood ? Niemand zal het ooit met zekerheid weten.
Dag Anoniem,
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je reactie! Ze heeft mij zeker aan het denken gezet. Wat je zegt klinkt namelijk allemaal heel erg logisch, waardoor ik geneigd ben om me er bij aan te sluiten. Toch merkte ik ook dat ik een wat teleurgesteld gevoel kreeg. Ik ben namelijk eerlijk gezegd wat bang voor de dood en daarom stelt de gedachte van de hemel of reïncarnatie mij wat gerust. Ik ga hier zeker nog verder over nadenken. Ik vind namelijk dat jouw verklaring veel logischer is, maar de andere is meer geruststellend.
Groetjes
Paulien